Powered By Blogger

Suluk Wujil


Suluk Wujil: Dipun weruh ing urip sejati, lir kurungan raraga sedaya, becik den wruhi manuke, rusak jen sira tan wruh, hih ra-Wujil salakuneki, iku mangsa dadya, jen sira ‘jun weruh, becikana kang sarira, awismaa ing enggon punang asepi, sampun kacakrabawa.
Aja’ doh dera ngulati kawi, kawi iku njata ing sarira, punang rat wus aneng kene, kang minangka pandulu, tresna jati sarira neki, sijang dalu den awas, pandulunireku; punapa rekeh pracihna, kang njateng sarira sakabehe iki, saking sipat pakarja.
Mapan rusak kajatinireki, dadine lawan kaarsanira, kang tan rusak den-wruh mangke, sampurnaning pandulu, kang tan rusak anane iki, minangka tuduh ing Jang, sira wruh ing Jang iku, mangka sembah puji nira, mapan awis kang wruha ujar puniki, dahat sepi nugraha.
Hendaklah tahu akan hidup sejati, (sesungguhnya) laksana sangkar jisim seluruhnya, baik diketahui sang burung, celaka jika tuan tak tahu, wahai sang Wujil akan segala peri kelakuan tuan, takkan tercapai itu (oleh tuan); jika tuan ingin tahun, sucikanlah diri tuan, tinggallah di tempat sepi, yang tak diketahui orang.
Tak usah jauh-jauh tuan mencari kawi, kawi itu sungguh pada diri (pribadi), semesta alam telah terkandung di dalamnya, yangakan jadi alat melihat, cinta jati (akan) diri tuan, ingat-ingatlah siang malam, akan penglihatan tuan itu, apa gerangan alamat, yang nampak pada jisim kita seluruhnya ini, (yang timbul) oleh sifat fa’al.
Memang rusak kejatiannya itu, kejadiannya dengan kehendak tuan, (oleh karena itu) maka yang tak rusak hendaklah tahu, kesempurnaan pandangan, (dan) yang tak rusak keadaannya ini, akan jadi petunjuk akan (tempat) Tuhan, (dan) yang tahu akan Tuhan akan jadi sembah pujinya, memang jarang yang tahu akan ujar ini, (yang) sangat kesepian anugerah.

Tidak ada komentar: